آزمایش کورتیزول، هورمون کورتیزول چیست؟

کورتیزول اصلی ترین هورمون گلوکو کورتیکوئید است که از بخش قشری غده آدرنال (فوق کلیه) بدن ترشح می شود.

نقش های هورمون کورتیزول در بدن عبارتند از :

1. تأثیر بر متابولیسم پروتئینها ، چربی ها و قند ها
2. کاهش التهابات و فعالیت های آلرژیک
3. نگهداری از عضلات
4. آزاد شدن انسولین
5. تنظیم چرخه خواب و بیداری

 

علاوه بر موارد ذکر شده به علت نقشی که کورتیزول در پاسخ به استرس نشان می دهد هورمون استرس هم نامیده می شود.

سطح سرمی هورمون کورتیزول در بدن انسان در طول شبانه روز متفاوت است سطح کورتیزول در افراد نرمال در صبح زود حدود ساعت 6-8 صبح در بالاترین میزان خود است مقدار آن کم کم کاهش پیدا می کند تا اینکه در نیمه شب کمترین میزان آن در بدن وجود دارد.

تولید و آزاد شدن هورمون کورتیزول باعث تحریک هورمون ACTH  (آدرنو کورتیکو تروپیک هورمون )می باشد که ترشح خود ACTH   تحت تاثیر CRM )هورمون رها سازی کورتیکوتروپین) می باشد که از غده هیپوتالاموس آزاد می شود.

 

عملکرد هورمون کورتیزول چگونه است؟

زمانی که بدن با یک شرایط نامتعارف یا خطر جدی و استرس مواجه می شود هورمون کورتیزول و آدرنالین از غدد فوق کلیوی ترشح می شوند و طبق عملکرد خود موجب افزایش ضربان قلب ، افزایش سطح انرژی و در نتیجه آماده سازی بدن برای مقابله با شرایط ویژه می شوند. پس تا اینجا افزایش هورمون کورتیزول به نفع بدن می باشد ، اما اگر این تنش ها و استرس ها همیشگی باشد و سبب شود که ترشح و سطح بالای کورتیزول در خون دائمی باشد برای سلامتی بدن خطر ساز است و تأثیر آن بر بدن نگران کننده می باشد.

 

دلایل اختلال در هورمون کورتیزول

ابتدا باید بدانیم که وجود مقادیر بالا و طولانی مدت هورمون کورتیزول در بدن دارای اثرات منفی همچون : اختلال در عملکرد شناختی و مشکل در تمرکز ، عدم تعادل در میزان قند خون بدن با تحریک گلوکونئوژنز و مهار انتقال گلوکز به داخل سلول ها ، کاهش تراکم استخوا نها و کاهش بافت های عضلانی ، افزایش فشار خون ، ضعیف شدن سیستم دفاعی بدن ، اختلال در عملکرد غدة تیروئید ، تجمع چربی در بدن به ویژه در ناحیه شکمی و چاقی می شود.

 

عللی که باعث افزایش میزان کورتیزول در بدن می شوند ، شامل:

1. سندرم کوشینگ
2. استرس ها و تنش های روحی و جسمی مداوم
3. بارداری
4. مصرف داروهای استروئیدی
5. مصرف مشروبات الکلی و دخانیات
6. افسردگی های شدید
7. پرکاری غدة تیروئید و...

 

عللی که باعث کاهش میزان کورتیزول در بدن می شوند ، شامل:

1. بیماری آدیسون
2. هایپرپلازی غده آدرنال
3. کاهش فعالیت غدة هیپوفیز
4. کم کاری غده تیروئید و...

از عوارض کاهش سطح هورمون کورتیزول در بدن : کاهش اشتها و کاهش وزن ، خستگی ، سرگیجه و درد عضلانی و استخوانی می باشد.

 

چه راهکارهایی می تواند سبب متعادل شدن هورمون کورتیزول در بدن شود؟

مهم ترین راهکار برای تنظیم میزان کورتیزول در بدن ، داشتن یک سبک زندگی سالم است.

1. ورزش را جدی بگیرید و هر روز ورزش کنید و فعالیت بدنی داشته باشید.
2. ساعت خواب خود را تنظیم کنید بهترین حالت این است که شبها قبل از ساعت 11 بخوابید و صبح ها قبل از ساعت 8 بیدار شوید. به طور کلی 7-9 ساعت خواب شبانه برای اشخاص توصیه می شود.
3. مصرف کافئین را کاهش دهید
4. به اندازه کافی آب بنوشید
5. مراقبه و مدیتیشن انجام دهید که یکی از موثر ترین روشها برای تنظیم سطح کورتیزول می باشد.

 

علت و نحوه انجام آزمایش کورتیزول چیست؟

غالبا زمانی که فردی علائمی را که در مطالب بالا به آن اشاره شد را داشته باشد ، پزشک برای او انجام آزمایش کورتیزول را درخواست می کند.

معمولا آزمایش کورتیزول بر روی نمونه خون انجام می شود و سطح سرمی آن اندازه گیری می گردد ولی گاهی میزان کورتیزول در ادرار نیز درخواست و انجام می گردد.

بهترین زمان برای آزمایش کورتیزول ساعت 8 صبح است که مقدار آن در خون در بالاترین سطح آن قرار دارد و گاهی اوقات با توجه به تشخیص پزشک ، آزمایش مجدد در ساعت 4 عصر نیز انجام می شودکه در این ساعت مقدار کورتیزول باید به مقدار چشم گیری کاهش یافته باشد.

در آزمایشگاه بیمارستان رسالت ، آزمایش کورتیزول در بهترین شرایط و توسط مجهزترین دستگاه های موجود با روش کمی لومینسانس (ECL) انجام می گردد تا دقیق ترین و صحیح ترین جوابها در اختیار مراجعه کنندگان محترم قرار داده شود زمان تقریبی اعلام نتیجه برای این تست یک روز می باشد.

آزمایشات طب کار: در محیط کار امروزی، کارفرمایان متداول است که کارمندان خود را ملزم به تکمیل غربالگری مواد مخدر و الکل کنند. شما می دانید که آزمایش مواد مخدر به دلایل زیادی بخش مهمی از فرآیند استخدام است. ما آماده همکاری با شما هستیم تا در این فرآیند به شما کمک کنیم.

غربالگری مواد مخدر/الکل اغلب بهترین اقدام پیشگیرانه برای کمک به اطمینان از ایمنی یک شرکت و کارکنان آن است. مصرف مواد مخدر می تواند خطر تصادف را افزایش دهد، بنابراین حفظ یک محل کار بدون مواد مخدر برای ایمنی شرکت مهم است. کارفرمایان از طیف گسترده‌ای از صنایع به غربالگری‌های دوره‌ای قبل از استخدام و مواد مخدر و الکل برای محافظت از رفاه کارکنان خود و عموم مردم در صورت لزوم متکی هستند.

همچنین ممکن است از شرکت‌ها خواسته شود که داروها را در صنعت خود آزمایش کنند. قانون کار هر شرکتی را که به نحوی توسط دولت استخدام شده است ملزم می‌کند که یک محل کار بدون مواد مخدر فراهم کند. شرکت‌هایی که توسط وزارت کار یا وزارت حمل‌ونقل تنظیم می‌شوند، طبق قانون موظف به آزمایش دارو نیز هستند.

 موقعیت های شغلی در صنایع حساس مانند تولید، حمل و نقل، حمل و نقل و ساخت و ساز، غربالگری ها قبل استخدام بسیار مهم هستند وبه اطمینان از اینکه کارمندان می توانند با خیال راحت کار خود را انجام دهند، کمک می کند.

غربالگری قبل از استخدام و محل کار

تست مواد مخدر قبل از استخدام به عنوان محبوب ترین نوع تست داروی کارفرما رتبه بندی می شود. اکثر کسب و کارها ملزم به آزمایش مواد مخدر از کارمندان خود نیستند. کارفرمایان آزمایش مواد مخدر را انتخاب می کنند زیرا به عنوان یک بازدارنده موثر در برابر سوء مصرف مواد مخدر و تأثیر آن بر مشاغل عمل می کند. به عنوان مثال، یک مطالعه جامع رابطه بین نتایج آزمایش مواد مخدر قبل از استخدام و غیبت را بررسی کرد. این مطالعه نشان داد که میزان غیبت در افرادی که آزمایش آنها مثبت بود 59.3 درصد بیشتر از افرادی بود که آزمایش آنها منفی بود. علاوه بر این، نرخ جابجایی کارکنان با نتایج آزمایش داروی مثبت 47 درصد بیشتر بود

اطلاع دادن به متقاضیان از قبل از سیاست آزمایش مواد مخدر قبل از استخدام می تواند کسانی را که مشکلات سوء مصرف مواد مخدر موجود دارند در وهله اول از درخواست منصرف کند. در همین راستا، متقاضیان می توانند از انجام آزمایش مواد مخدر خودداری کنند، اما این معمولاً آنها را از بررسی محروم می کند.

 متقاضیانی که از داروهای تجویزی خاصی استفاده می کنند ممکن است هنگام انجام آزمایش دارو برای برخی از مواد آزمایش مثبت شوند. در آن مرحله، کارمند می تواند آنها را از داروهای تجویزی خود مطلع کند. البته سوء استفاده عمدی از داروهای تجویزی وجود دارد. در نتیجه، غلظت‌های بالا به ویژه برخی از مواد ممکن است علامت قرمزی برای سوء استفاده باشد.

 

چرا به خدمات طب کار نیاز دارم؟

ممکن است در چندین مرحله در طول کار خود به خدمات طب کار نیاز داشته باشید. همانطور که گفته شد، بسیاری از کسب و کارها و سازمان ها به آزمایش های فیزیکی، بینایی و شنوایی یا غربالگری داروها و بیماری ها قبل از استخدام نیاز دارند.

به عنوان مثال، اکثر افرادی که با مردم کار می کنند نیاز به تست دارند غربالگری قبل از شروع کار رانندگان تجاری اغلب برای حفظ گواهینامه خود نیاز به داشتن مدارک فیزیکی کامل از جمله تست بینایی به صورت سالانه یا دوسالانه دارند.

 طب کار شامل چه مواردی می شود؟

 طب کار شامل تمام خدماتی است که برای اطمینان از انجام وظایف حرفه ای خود با خیال راحت به آن نیاز دارید.

 تست فیزیکی قبل از استخدام

 یک آزمایش فیزیکی قبل از استخدام مشابه چکاپ سالانه شما است، اگرچه ممکن است شامل آزمایشات اضافی بر اساس نیازهای شغلی شما باشد.

تست فیزیکی قبل از استخدام نیز می تواند شامل موارد زیر باشد:

 تست های بینایی

 ارزیابی های شنوایی

 تست های عملکرد ریوی

 واکسیناسیون، از جمله کزاز و آنفولانزا

 اشعه ایکس

 همچنین ممکن است کارفرمای شما برای نظارت بر سلامت شما در طول مدت کارتان به اطلاعات فیزیکی سالانه یا دوسالانه نیاز داشته باشد.

 تست های سلامت

 همچنین ممکن است لازم باشد قبل از شروع یک شغل جدید، غربالگری های سلامت خاصی انجام دهید، از جمله:

 بیماری سل (سل)

 تیترها (واریسلا و هپاتیت B)

 تست مواد مخدر

 سایر آزمایشات خون و ادرار

 این آزمایشات ممکن است در بدن شما گنجانده شود، اگرچه برخی از کارفرمایان نیاز به آزمایش بدون ارزیابی کامل سلامت دارند.

 آسیب های ناشی از کار

 صدمات ناشی از کار بسیار شایع است - در سال 2019، 20.8 میلیون آسیب ناشی از کار غیرکشنده در جهان رخ داد.

 چگونه برای ارزیابی طب کار آماده شویم

 در بیشتر موارد برای آماده شدن برای غربالگری فیزیکی یا سلامتی قبل از استخدام نیازی به انجام کار خاصی ندارید. بسته به آزمایش‌های مورد نیاز، ممکن است لازم باشد چند ساعت قبل از خون‌گیری یا آزمایش ادرار ناشتا باشید.

 باید مطمئن شوید که تمام مدارک لازم را در قرار ملاقات خود به همراه داشته باشید. هر کارفرما مدارک خود را دارد، اما به طور کلی، شما باید موارد زیر را به همراه داشته باشید:

 مدارک ارائه شده توسط کارفرمای شما

 لیست داروهای فعلی

 اطلاعاتی در مورد جراحی های گذشته

 لیست شرایط پزشکی و آلرژی

 کارفرمای شما باید مدارک لازم را ارائه دهد، و شما می توانید لیست سایر اسنادی را که باید هنگام قرار ملاقات خود با کارکنان دفتر دوستانه ما همراه داشته باشید، تأیید کنید.

 

آزمایش  غربالگری عدم اعتیاد:

غربالگری یک ارزیابی اولیه است که تلاش می کند مشخص کند که آیا ویژگی های کلیدی سوء مصرف مواد در یک فرد وجود دارد یا خیر. غربالگری نشان می دهد که آیا مشکل سوء مصرف مواد مخدر وجود دارد یا خیر.

ارزیابی یک ارزیابی کامل است که برای تعیین قطعی وجود یا عدم وجود یک مشکل قابل تشخیص سوء مصرف مواد طراحی شده است. نتایج ارزیابی همچنین نشان می‌دهد که در صورت مشهود بودن مشکلات دارویی، احتمالاً مناسب‌ترین نوع درمان چیست.

چرا غربالگری و ارزیابی لازم است؟

 هدف غربالگری شناسایی هر چه بیشتر سوء استفاده کنندگان بالقوه یا بالفعل در اوایل سابقه استفاده یا سوء استفاده از آنهاست تا بتوان خدمات مداخله ای مناسب ارائه کرد. بنابراین، روند دوگانه است. افراد برای شناسایی وجود احتمالی یک مشکل مرتبط با الکل یا مواد مخدر غربالگری می‌شوند، در حالی که مرحله ارزیابی فرآیند را یک قدم جلوتر می‌برد و وجود مشکل را تأیید می‌کند، ماهیت مشکل(ها) را شناسایی می‌کند و راه‌های مناسب را پیشنهاد می‌کند

 چه کسی واجد شرایط غربالگری و ارزیابی است؟

 پزشکان، مشاوران، پزشکان خانواده، همکاران، خانواده ها، دوستان و حتی خود معتادان می توانند غربالگری را انجام دهند. این مرحله اولیه، همانطور که در بالا ذکر شد، یک فرد را به عنوان یک مصرف کننده احتمالی مواد مخدر شناسایی می کند. درک اهمیت این مرحله بسیار مهم است. برای مصرف کنندگان مواد، غربالگری اغلب اولین قدم به سمت بهبودی است. به آن در نهایت، متخصصان، در مقابل افراد آموزش ندیده، ممکن است بهترین افراد برای انجام چنین ارزیابی هایی باشند.

 هنگامی که غربالگری مشکل احتمالی را نشان می‌دهد، یک پزشک، مشاور یا پزشک خانواده می‌خواهد از یک مصاحبه تشخیصی برای تعیین اینکه آیا مصرف مواد مخدر فرد و تا چه اندازه معیارهای تعیین شده برای سوء استفاده را برآورده می‌کند یا خیر، استفاده کند.

 چنین ارزیابی هایی چگونه انجام می شود؟

 دو نوع مصاحبه وجود دارد که می توان در مرحله ارزیابی از آنها استفاده کرد - ساخت یافته و نیمه ساختاریافته. مصاحبه های ساختاریافته مجموعه ای از سوالات از پیش تعیین شده را فراهم می کند که به افراد آموزش ندیده اجازه می دهد تا به طور قابل اعتماد ارزیابی کنند. مصاحبه های نیمه ساختاریافته برای راهنمایی متخصصان آموزش دیده بهداشت روان در انجام معاینات دقیق بیماران طراحی شده است. اگرچه مصاحبه های ساختاریافته تشخیص های قابل اعتمادی را ارائه می دهند، اما به اندازه مصاحبه های نیمه ساختاریافته اطلاعات زیادی برای برنامه ریزی درمان ارائه نمی دهند، که بیشتر به تخصص و آموزش حرفه ای مصاحبه گر متکی است.

 آیا تکنیکی وجود دارد که فرد را وادار به پذیرش مفهوم درمان کند؟

 جدای از درمان اجباری دادگاه، که انتخاب کمی برای معتاد داده می شود، بسته به فرد، تعدادی از رویکردها می توانند مؤثر واقع شوند. برای مثال، مداخلاتی که در آن عزیزان معتاد را با نگرانی‌ها و ترس‌های شخصی‌شان مواجه می‌کنند، اغلب یک راه قدرتمند برای شوک کردن معتادان به درمان است. با این حال، تصمیم در مورد جستجو یا عدم مراجعه، در نهایت به خود فرد معتاد بستگی دارد.

 

 آیا می توانم بگویم که آیا کسی از الکل یا سایر مواد مخدر سوء استفاده می کند؟

 تشخیص افراد معتاد به الکل یا مواد مخدر، هوشیار یا مست، تنها با تماشای و صحبت با آنها بسیار دشوار است. مصرف کنندگان مواد مخدر زمانی که هوشیار هستند، رفتاری بسیار شبیه به غیرمصرف کنندگان دارند، به خصوص اگر در سنین پایین یا در ابتدای سوءمصرف باشند. علاوه بر این، فقط به این دلیل که فردی بیش از حد نوشیدنی مصرف کرده است یا یک ماده مخدر مسموم کننده مصرف کرده است، هیچ تضمینی برای اینکه او معتاد به الکل یا مواد مخدر باشد، نیست.

 چی ابزارهایی برای غربالگری سوء مصرف الکل یا مواد در دسترس هستند؟

 

 فهرست مصرف الکل  یکی دیگر از ابزارهای غربالگری پرکاربرد برای بزرگسالانی است که مشکوک به مصرف مشروبات الکلی هستند. این یک ابزار خود گزارشی است که برای ارزیابی 24 رفتار، احساس و نگرش مختلف مرتبط با استفاده و سوء استفاده از الکل از آنجایی که این ابزار بر نوشیدن مشکل ساز تمرکز می کند، برای افرادی که نمی توانند یا مایل به تصدیق مشکلات موجود در نوشیدن نیستند، مناسب نیست.

 

 پرسشنامه غربالگری دقیق سوء مصرف مواد  برای شناسایی سوء مصرف کنندگان الکل و مواد مخدر و متمایز کردن آنها از مصرف کنندگان اجتماعی و مراجعان روانپزشکی عمومی استفاده می شود. این یک پرسشنامه تک صفحه ای است. در یک طرف، 52 سوال درست-کاذب وجود دارد که به نظر می رسد ارتباطی با سوء مصرف مواد شیمیایی ندارند. در سوی دیگر مقیاس‌های پیش‌بینی خطر وجود دارد که به مراجعان اجازه می‌دهد در مورد 12 مورد مرتبط با الکل و 14 مورد مربوط به مواد مخدر گزارش خود را ارائه دهند. سهولت مدیریت و امتیاز دهی ، پیشنهادات واضح آن برای تفسیر، و کتابچه راهنمای آموزنده و با دقت نوشته شده، آن را برای شاغلین، مانند افراد دارای برنامه های کمک به کارمند بسیار جذاب می کند.

 چه ابزارهایی برای ارزیابی سوء مصرف الکل یا مواد مخدر موجود است؟

 شاخص شدت اعتیاد (ASI) پرکاربردترین معیار سنجش است شدت مشکل در میان مراجعان معتاد در حال ورود به درمان این مصاحبه به عنوان یک ابزار استاندارد و قابل اعتماد برای ارزیابی مراجعان سوء مصرف کننده ایجاد شده است. مصاحبه به طور مکرر هم در محیط های تحقیقاتی سنتی و هم به عنوان یک معیار نتیجه در محیط های بالینی استفاده می شود. این به جمعیت های تخصصی، مانند مادران سوء مصرف کننده کوکائین، افراد وابسته به مواد افیونی، زندانیان فدرال و افراد بی خانمان گسترش یافته است.

 ASI وضعیت پزشکی مشتری، وضعیت اشتغال و حمایت، مصرف مواد مخدر، مصرف الکل، وضعیت حقوقی، روابط خانوادگی و اجتماعی و وضعیت روانپزشکی مشتری را پوشش می دهد. از مشتریان خواسته می شود که به سؤالات خاصی در مورد مشکلاتی که در 30 روز گذشته و در طول عمر خود تجربه کرده اند پاسخ دهند. بنابراین، هر دو نگرانی فوری و مزمن توسط ASI شناسایی می شوند. پاسخ های مشتری به سوالات ASI در نمرات ترکیبی خلاصه می شود و برای اندازه گیری تغییرات در طول زمان در پاسخ به درمان استفاده می شود.

 علاوه بر این مشتری محور در رتبه‌بندی‌ها، مصاحبه‌گر بر اساس تجربه مصاحبه‌گر با مشتری در طول مصاحبه، یک رتبه‌بندی مستقل از شدت هر حوزه مشکل ایجاد می‌کند. این رتبه بندی از 0 شروع می شود (هیچ مشکلی وجود ندارد) و به 9 پایان می یابد (یک مشکل شدید وجود دارد و درمان کاملاً ضروری است).

 

 هنگام تصمیم گیری در مورد مناسب ترین ابزار چه عواملی را باید در نظر گرفت؟

 راحتی در استفاده

 تخصص و زمان مورد نیاز کارکنان برای اجرای آزمون و نمره دهی

 امکان سوگیری (فرهنگی یا اداری)

 اعتبار (آیا آنچه را که در نظر گرفته شده است اندازه گیری می کند؟) و قابلیت اطمینان (آیا آزمایش های مجدد نتایج یکسانی به همراه دارد؟)

 اعتبار آزمون در بین متخصصان دانشگاهی و درمانی

 انطباق آزمون با ورودی و بازیابی سیستم اطلاعات مدیریت (MIS).

 در دسترس بودن به زبان هایی غیر از انگلیسی

 سطح انگیزه و مهارت های کلامی و خواندنی مورد نیاز افراد مورد ارزیابی قرار می گیرد

 میانگین هزینه هر آزمون

 آزمایش مواد مخدر چه قابلیت هایی دارد؟

 آزمایش مواد مخدر، مانند آزمایش ادرار، یک نتیجه را فراهم می کند اقدام عینی یا بی طرفانه مصرف مواد مخدر این معیار عینی در مقابل معیارهای خود گزارش مصرف مواد مخدر قرار دارد که در آن از افراد خواسته می‌شود رفتارهای مصرف‌کننده الکل یا مواد مخدر خود را به‌طور ذهنی توصیف کنند. تحقیقات به طور مداوم ثابت کرده است که معیارهای عینی مصرف مواد، شاخص های قابل اعتمادتری برای مصرف واقعی مواد مخدر نسبت به معیارهای خود گزارشی هستند. به بیان ساده، افراد به طور طبیعی تمایل دارند رفتارهای شرم آور را وقتی که فرصت انجام این کار را داشته باشند، پنهان کنند. آزمایشات مواد مخدر احتمال پنهان کردن رفتارهای اخیر مصرف مواد را تا حد زیادی کاهش می دهد.

 آزمایشات دارویی، مانند آزمایش ادرار، وجود اکثر داروها را در عرض 72 ساعت پس از مصرف تشخیص می دهد. پس از سپری شدن این پنجره، اکثر داروها غیرقابل شناسایی می شوند. استثنا ماری جوانا است که تا 30 روز در ادرار قابل تشخیص است. با این حال، اکثر آزمایش‌های دارویی نمی‌توانند مصرف تاریخی یا وابستگی به مواد مخدر را شناسایی کنند. آزمایشات دارویی فقط می تواند مشخص کند که آیا یک فرد اخیراً از یک داروی خاص استفاده کرده است یا خیر.

 

 

 

تست ادرار اعتیاد همه آنچه که باید بدانید

آزمایش داروی ادرار شواهدی از مصرف اخیر یا سوء استفاده از دارو را در نمونه ادرار شناسایی می کند. آزمایش می‌تواند مصرف مواد مخدر غیرقانونی یا ممنوع، داروهای تجویزی، داروهای بدون نسخه و مواد قانونی مانند الکل و تنباکو را شناسایی کند.

اگرچه آزمایش دارو را می توان بر روی چندین نوع نمونه از جمله خون، بزاق و مو انجام داد، ادرار رایج ترین مورد استفاده برای آزمایش دارو است. آزمایش‌های دارویی ادرار را می‌توان در موقعیت‌های بسیار متنوعی که نیاز به آزمایش برای استفاده یا سوء استفاده از دارو است، استفاده کرد.

 

درباره آزمون

هدف از آزمون

آزمایش داروی ادرار (همچنین به عنوان غربالگری داروی ادرار شناخته می شود) می تواند شواهدی از مصرف اخیر یا سوء استفاده از مواد مخدر را تشخیص دهد. استفاده از مواد مخدر به استفاده از یک ماده مخدر غیرقانونی مانند هروئین یا کوکائین اشاره دارد، در حالی که سوء استفاده از مواد مخدر به استفاده از دارو به شیوه ای ناسالم یا متفاوت با آنچه توسط پزشک تجویز می شود (به عنوان مثال، سوء استفاده از یک داروی ضد درد) اشاره دارد.

یکی از کاربردهای رایج آزمایش داروی ادرار، غربالگری مصرف یا سوء استفاده از مواد مخدر در محل کار است. آزمایش ادرار دارو ممکن است توسط کارفرما درخواست شود از جمله: هنگام غربالگری متقاضیان شغل، برای آزمایش دوره ای یا تصادفی دارو از کارکنان، و زمانی که مشکوک به مصرف مواد مخدر بر اساس علائم یا حوادث محل کار هستند

 آزمایش چه چیزی را اندازه گیری می کند؟

 آزمایش‌های دارویی ادرار شواهدی از مصرف اخیر یا گذشته یا سوء استفاده از مواد را نشان می‌دهند، اما معمولاً نمی‌توانند مسمومیت یا اعتیاد فعلی را تشخیص دهند. داروها می توانند روزها، هفته ها یا ماه ها پس از مصرف در ادرار شناسایی شوند. این به عوامل مختلفی مانند میزان و دفعات مصرف دارو و همچنین سرعت متابولیزه شدن و دفع دارو از بدن بستگی دارد.

 داروهایی که با آزمایش ادرار تشخیص داده می شوند عبارتند از:

 

 پنجره تشخیص ادرار دارو بعد از آخرین دوز

 الکل (اتانول) تا 5 روز

 آمفتامین ها تا 4 روز

 باربیتورات ها تا 21 روز

 بنزودیازپین ها تا 30 روز

 کوکائین تا 7 روز

 فنتانیل تا 4 روز

 ماری جوانا (THC) تا 6 هفته

 نیکوتین و کوتینین تا 7 روز

 مواد افیونی تا 10 روز

 اکسی کدون تا 4 روز

 فن سیکلیدین (PCP) تا چند هفته

 چه زمانی باید این آزمایش را انجام دهم؟

 آزمایش داروی ادرار ممکن است در محل کار، ارتش و ورزش های سازمان یافته استفاده شود. همچنین ممکن است آزمایش برای ارائه شواهدی از جنایت، بررسی علائم عود در یک برنامه درمانی مصرف مواد، یا نظارت بر پایبندی شما به داروهای تجویز شده انجام شود.

 اگر از داروهای نسخه ای استفاده می کنید که پتانسیل سوء استفاده دارند، الف پزشک ممکن است برای تأیید اینکه شما طبق تجویز دارو مصرف می کنید، آزمایش داروی ادرار را تجویز کند. برخی از رایج‌ترین داروهای تجویزی که مورد سوء استفاده قرار می‌گیرند عبارتند از: مواد افیونی برای کنترل درد، داروهای مضعف سیستم عصبی مرکزی که برای درمان اضطراب و مشکلات خواب استفاده می‌شوند و محرک‌هایی که برای درمان اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) استفاده می‌شوند.

 

 سایر شرایطی که در آن آزمایش داروی ادرار ممکن است انجام شود عبارتند از:

 

 آزمایشات پزشکی قانونی: ممکن است برای ارائه شواهدی دال بر جرم در طول تحقیقات یا پرونده قضایی، آزمایش های مواد مخدر ادرار دستور داده شود. آزمایش دوره ای یا تصادفی نیز ممکن است به عنوان یک دوره آزمایشی انجام شود.

 آزمایشات پزشکی: اگرچه آزمایش بیماران بستری در بیمارستان برای استفاده یا سوء استفاده از دارو اغلب ضروری نیست، آزمایش ادرار دارو ممکن است در شرایط خاصی مانند قبل از پیوند عضو یا در موارد مشکوک به مصرف بیش از حد دارو مورد استفاده قرار گیرد.

 پایبندی به درمان: آزمایش داروی ادرار ممکن است پایبندی به برنامه درمان سوء مصرف مواد را تأیید کند.

 آزمایشات ورزشی: آزمایش داروی ادرار اغلب برای غربالگری استفاده می شود ورزشکاران حرفه ای برای داروها و سایر موادی که ممکن است عملکرد را افزایش دهند.

 آزمایشات نظامی: ممکن است از اعضا خواسته شود که آزمایشات دوره ای یا تصادفی دارو را انجام دهند.

چگونه می توانم آزمایش داروی ادرار را انجام دهم؟

 آزمایشات دارویی ادرار در محیط های مختلف انجام می شود. آزمایش را می توان در بیمارستان ها، آزمایشگاه ها، برنامه های درمان مصرف مواد و سایر محیط های پزشکی یا قانونی انجام داد. نمونه‌هایی برای آزمایش داروی ادرار را می‌توان در محل کار یا مکان‌های دیگر قبل از آنالیز توسط آزمایشگاه در مکان دیگری به‌دست آورد.

 آزمایش داروی ادرار ممکن است توسط پزشک یا مدیر برنامه ای که نیاز به آزمایش دارو دارد، تجویز شود. همچنین می‌توان آزمایش‌های دارویی ادرار را بدون نسخه یا آنلاین خریداری کرد.

 

 آیا می توانم در خانه آزمایش بدهم؟

 آزمایش‌های دارویی در خانه که با استفاده از نمونه ادرار انجام می‌شوند، برای داروهای مختلف در دسترس هستند. آزمایش‌های دارویی ادرار در خانه یک دارو را شناسایی می‌کنند، در حالی که آزمایش‌های پانل ادرار در خانه شواهدی از چندین دارو را شناسایی می‌کنند.

 آزمایش داروی ادرار در خانه تنها نتایج اولیه را ارائه می دهد و جایگزینی برای آزمایش مبتنی بر آزمایشگاه نیست. اگر نتایج اولیه مثبت باشد، ممکن است یک آزمایش تأیید اضافی برای کاهش خطر نتایج نادرست لازم باشد. تست آزمایشگاهی قابل اعتمادترین راه برای تایید یک نتیجه غربالگری دارویی مثبت است. شما می توانید بدون دستور پزشک آزمایش ادرار را به صورت آنلاین سفارش دهید و در آزمایشگاه شرکت کننده آزمایش شوید.

 هزینه آزمایش چقدر است؟

 هزینه آزمایش داروی ادرار به بسیاری از عوامل بستگی دارد ، از جمله محل انجام آزمایش، و اینکه آیا آزمایش یک دارو یا چند دارو را در نمونه ادرار تشخیص می دهد. هزینه ها ممکن است شامل بازدید از دفتر و هزینه برای جمع آوری نمونه علاوه بر خود آزمون باشد.

 هزینه آزمایش مواد مخدر در محل کار، نظامی و ورزشی ممکن است توسط کارفرما یا سازمانی که نیاز به آزمایش دارد پرداخت شود. هنگامی که پزشک آن را سفارش می دهد، بیمه درمانی شما ممکن است هزینه های آزمایش را پوشش دهد. همچنان ممکن است شما مسئول پرداخت‌های مشترک یا کسورات باشید، بنابراین بحث در مورد هزینه آزمایش با پزشک، ارائه‌دهنده بیمه یا سازمانی که نیاز به آزمایش دارد مهم است.

 انجام آزمایش داروی ادرار

 آزمایش‌های دارویی ادرار که در آزمایشگاه انجام می‌شوند بر روی نمونه ادرار تمیز انجام می‌شوند. اینها این را ایجاب می کنند شما چندین قدم برای کاهش خطر آلودگی نمونه ادرار انجام می دهید. یک نمونه ادرار تمیز را می توان در آزمایشگاه، بیمارستان یا محل آزمایش دیگری جمع آوری کرد.

 

 برای جلوگیری از دستکاری یا آلوده کردن نمونه ادرار، ممکن است هنگام جمع‌آوری ادرار تحت نظارت یا مشاهده باشید. در طول نظارت بر جمع آوری ادرار، یک کارمند آموزش دیده قبل از ورود برای جمع آوری نمونه، دستشویی را چک می کند. هنگامی که مشاهده مستقیم رخ می دهد، یک حرفه ای شما را در حین جمع آوری نمونه تماشا می کند.

 

 قبل از آزمون

 قبل از آزمایش داروی ادرار، به پزشک یا مسئول آزمایش در مورد هر گونه دارو یا مکمل بدون نسخه یا بدون نسخه که اخیراً مصرف کرده اید، اطلاع دهید. در برخی موارد، برخی داروها و مکمل‌ها می‌توانند نتیجه غربالگری مثبت را در آزمایش دارویی ایجاد کنند.

 

 اقدامات اضافی ممکن است برای جلوگیری از دستکاری نمونه ادرار برای آزمایش داروی ادرار در آزمایشگاه انجام شود. به عنوان مثال، به شما یک ظرف پلاستیکی می‌دهند که در بسته‌بندی ضد ضربه مهر و موم شده باشد. علاوه بر این، منبع آب حمام ممکن است قطع شود و آب توالت ممکن است با رنگ آبی رنگ آمیزی شود.

 

 هنگام آماده شدن برای انجام آزمایش داروی ادرار در خانه، با خواندن تمام دستورالعمل های ارائه شده در کیت آزمایش شروع کنید. کیت ها باید شامل دستورالعمل ها، ظرف جمع آوری و خود آزمایش باشند. آزمایشات دارویی ادرار در خانه ممکن است نواری، یا کارتی نواری باشد.

 

 در طول آزمون

 روش جمع‌آوری نمونه ادرار با شستن دست‌های خود با آب و صابون برای از بین بردن هرگونه میکروب شروع می‌شود. همچنین ممکن است به شما دستور داده شود که اندام تناسلی خود را با یک پد یا دستمال مرطوب ارائه شده توسط سرپرست آزمون تمیز کنید.

 پس از تمیز شدن دست ها و اندام تناسلی، قبل از انتقال ظرف جمع آوری به داخل جریان ادرار، شروع به ادرار کردن در توالت می کنید. شما داخل ظرف جمع آوری ادرار می کنید تا جایی که از قبل مشخص شده پر شود. پس از پر شدن، ظرف جمع‌آوری از جریان ادرار خارج می‌شود و می‌توانید ادرار را در توالت به پایان برسانید.

 

 آزمایش داروی ادرار بدون درد است، اگرچه ممکن است در طول فرآیند جمع آوری اضطراب را تجربه کنید.

 جمع‌آوری یک نمونه ادرار تمیز برای آزمایش داروی ادرار در خانه شبیه جمع‌آوری آن برای آزمایش‌های آزمایشگاهی است. برای آزمایش‌هایی که می‌توان در خانه انجام داد، کیت‌ها شامل یک دستگاه آزمایش است که یا در نمونه ادرار غوطه‌ور می‌شود یا به شما امکان می‌دهد قطره‌ای از ادرار را در کاست آزمایش قرار دهید. دستگاه‌ها متفاوت هستند، بنابراین مهم است که آزمایش داروی ادرار در خانه را طبق دستورالعمل‌های ارائه شده در کیت به دقت انجام دهید.

 

 بعد از آزمون

 هنگامی که نمونه ادرار برای آزمایش آزمایشگاهی جمع آوری می شود، ممکن است از شما خواسته شود که ظرف نمونه را ببندید و آن را به یک کارمند آموزش دیده برگردانید. کارکنان آزمایشگاه ممکن است دمای نمونه را ثبت کنند و قبل از ارسال آن برای آزمایش، آن را در بسته بندی ضد دستکاری نگه دارند.

 

 هیچ محدودیتی برای فعالیت پس از آزمایش داروی ادرار وجود ندارد.

دریافت نتایج آزمون

 نتایج آزمایش داروی ادرار معمولاً در چند روز کاری پس از انجام آزمون احتمالاً با یک تماس تلفنییا با یک ایمیل ایمن دریافت خواهد شد، یا ممکن است بتوانید وارد یک پورتال آنلاین محافظت شده با رمز عبور شوید که نتایج در آن پست می شود. در برخی موارد، نتایج آزمایش داروی ادرار ممکن است از طریق پست ارسال شود.

 برای کیت های تست در خانه، دستورالعمل ها باید نشان دهند که چه مدت باید قبل از خواندن نتایج آزمایش منتظر بمانید. هنگامی که کیت های جمع آوری در خانه به آزمایشگاه ارسال می شود، ممکن است چند روز بیشتر طول بکشد تا نتایج در دسترس باشد. در برخی موارد، ممکن است از طریق یک برنامه تلفن هوشمند یا وب سایت شرکت به گزارش تست دسترسی پیدا کنید.

 

 تفسیر نتایج آزمون

 آزمایش‌های اولیه دارویی معمولاً نتایجی را در عرض چند دقیقه ارائه می‌کنند که نشان‌دهنده وجود یا عدم وجود دارو توسط یک نوار رنگی روی دستگاه آزمایش یا از یک آنالایزر آزمایشگاهی خودکار است. نتایج آزمایش یک آزمایش اولیه دارویی، از جمله آزمایش‌های دارویی ادرار در خانه، تنها نتایج اولیه را ارائه می‌دهد.

 نتیجه منفی در آزمایش اولیه دارو نشان می دهد که هیچ شواهدی دال بر استفاده یا سوء استفاده از مواد مخدر شناسایی نشده است در نمونه ادرار این ممکن است به این دلیل باشد که شما از داروهای خاص آزمایش شده استفاده نکرده اید، آخرین بار از دارو خارج از پنجره تشخیص آن استفاده کرده اید، یا مشکلاتی در انجام آزمایش دارو وجود داشته است.

 اگر نتایج اولیه آزمایش دارویی مثبت باشد، نمونه باید برای آزمایش تاییدی که از روش‌های تست خاص‌تری استفاده می‌کند به آزمایشگاه فرستاده شود.

 نتایج یک آزمایش دارویی تاییدی که در آزمایشگاه انجام می شود ممکن است مثبت، منفی یا نامعتبر گزارش شود. نتیجه آزمایش منفی در آزمایش تاییدی نشان می دهد که هیچ شواهدی از مصرف مواد مخدر شناسایی نشده است. مشابه نتایج آزمایش اولیه، یک آزمایش تاییدی منفی نشان می‌دهد که شما از داروهای موجود در آزمایش استفاده نکرده‌اید یا آخرین بار از داروهای خارج از پنجره تشخیص استفاده کرده‌اید.

 

 یک نتیجه نامعتبر نشان می‌دهد که آزمایش نمی‌تواند تأیید کند که آیا دارو در نمونه ادرار شما وجود داشته است، زیرا شواهدی وجود دارد که در طول فرآیند جمع‌آوری تقلبی یا جایگزین شده است. آزمایشگاه راه های مختلفی برای تشخیص دستکاری نمونه ادرار دارد. اگر یک آزمایش است نامعتبر، آزمایشگاه معمولاً دلیل این نتیجه را گزارش می کند.

 

 یک نتیجه مثبت در آزمایش تاییدی نشان می دهد که دارو در نمونه ادرار بالاتر از مقدار قطع تعیین شده آزمایشگاه تشخیص داده شده است. در حالی که مقدار دارویی که باعث ایجاد یک نتیجه مثبت می‌شود می‌تواند بین آزمایشگاه‌ها متفاوت باشد، بسیاری از آزمایشگاه‌ها از استانداردهایی استفاده می‌کنند که توسط اداره سوء مصرف مواد و خدمات سلامت روان  برای برنامه‌های محل کار بدون دارو تعیین شده است.

 بسته به نتایج آزمایش داروی ادرار، پزشک ممکن است شما را از نظر اختلال مصرف مواد ارزیابی کند. در طی یک ارزیابی برای اختلال مصرف مواد، یک سری سوالات برای تعیین الگو و اثرات مصرف یا سوء مصرف مواد از شما پرسیده می شود.

 همچنین ممکن است در مورد آزمایش داروی ادرار سؤالاتی داشته باشید، و بهتر است در مورد فرآیند و نتایج خود با پزشک خود صحبت کنید.

تست های تشخیصی آلرژی: این آزمایش‌ها به شما یا متخصص آلرژی‌تان کمک می‌کند تا بدانید چه موادی باعث علائم آلرژی شما می‌شوند. تست های تشخیصی برای آلرژی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تست های پوستی:

اینها رایج ترین تست های آلرژی هستند. آزمایشات پوستی نشان می دهد که آیا آنتی بادی IgE نسبت به برخی آلرژن ها مانند غذاها، گرده ها یا شوره حیوانات دارید یا خیر. مقدار کمی آلرژن روی پوست قرار می گیرد. سپس ناحیه مورد نظر خارش یا خراشیده می شود. اگر به ماده حساسیت زا حساسیت دارید، پس از حدود 15 دقیقه یک برآمدگی کوچک مانند نیش پشه ظاهر می شود. آزمایش برای بسیاری از آلرژن ها ممکن است همزمان انجام شود. یک متخصص آلرژی ممکن است یک آزمایش داخل پوستی نیز انجام دهد. در این آزمایش، مقدار کمی آلرژن دقیقاً زیر پوست به شما تزریق می شود. این نوع تست پوست نسبت به تست خراش یا خراش حساس تر است. نتایج تست پوست بلافاصله پس از انجام آزمایش در دسترس است.

آزمایشات خون:

آزمایش خون برای آلرژی، آنتی بادی های IgE را نسبت به برخی آلرژن های موجود در خون اندازه گیری می کند. این آزمایشی که بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد RAST )تست) نامیده می‌شود. یا ممکن است آزمایش خون جدیدتری به نام ELISA )آزمایش ایمونوسوربنت مرتبط با آنزیم) داشته باشید. در مواقعی که نمی توان آزمایش های پوستی را انجام داد، ممکن است از آزمایش خون استفاده شود. به عنوان مثال، اگر شرایط پوستی خاصی دارید یا یک واکنش آلرژیک شدید اخیر دارید، ممکن است آزمایش خون بدهید. مثبت بودن آزمایش خون همیشه به این معنی نیست که شما حساسیت خاصی دارید. این آزمایش ها برای به دست آوردن نتایج بیشتر طول می کشد و ممکن است هزینه بیشتری نسبت به آزمایش پوست داشته باشند.

 تست چالش:

این آزمایش همیشه تحت نظارت یک متخصص آلرژی انجام می شود. مقدار بسیار کمی از یک آلرژن را می‌خورید یا تنفس می کنید (استنشاق می‌کنید). سپس شما از نزدیک برای یک واکنش آلرژیک تحت نظر هستید. آزمایش چالش اغلب برای آزمایش آلرژی غذایی یا دارویی انجام می شود، زمانی که یک متخصص آلرژی فکر می کند خطر واکنش پایینی دارید. این را در خانه امتحان نکنید.

 

تست آلرژی پوستی:

از تست های پوستی آلرژی استفاده می شود تا مشخص شود کدام مواد باعث بروز واکنش آلرژیک در فرد می شود. به این مواد آلرژن می گویند.

هر بار که وارد حیاط خلوت خود می شوید، شروع به عطسه کردن، بوییدن می کنید و احساس می کنید که می خواهید به داخل خانه برگردید. شما کاملا مطمئن هستید که آلرژی دارید، اما به چه چیزی حساسیت دارید؟ گرده؟ چمن؟ گلدن رتریور همسایه شما؟ تنها راه برای اینکه مطمئن شوید چه چیزی باعث عطسه شما می شود، انجام آزمایش های آلرژی است. بیایید در مورد تست آلرژی صحبت کنیم. پزشک شما ممکن است یک یا چند مورد از چندین نوع مختلف تست آلرژی را انجام دهد تا ببیند چه چیزی باعث آلرژی شما می شود. یکی آزمایش پوست است. می تواند حساسیت به چیزهایی مانند کپک را تشخیص دهد، گرده، خز حیوانات، نیش حشرات و غذاها. با آزمایش پوست، پزشک مقدار کمی از یک ماده یا چند ماده مختلف را درست زیر سطح پوست روی بازو یا پشت شما قرار می دهد. وقتی مواد زیر پوست شما قرار می گیرند، کمی احساس سوزش خواهید کرد. بعد از 15 دقیقه یا بیشتر، پزشک به دنبال علائمی است که نشان می دهد شما در حال واکنش هستید. معمولاً اگر به چیزی در آزمایش حساسیت داشته باشید، پوست شما قرمز یا متورم می شود. روش دیگر برای آزمایش آلرژی این است که یک تکه از این ماده را روی پوست خود قرار دهید و آن را حدود 2 روز در آنجا بگذارید و هر روز آن ناحیه را برای هر نشانه ای از واکنش بررسی کنید. ممکن است آزمایش خون بدهید. آزمایش خون مقدار موادی به نام آنتی بادی را که بدن شما در پاسخ به یک آلرژن خاص تولید می کند اندازه گیری می کند. اگر به غذا حساسیت دارید، می توانید سعی کنید از هر غذایی که فکر می کنید ممکن است شما را بیمار کند اجتناب کنید. سپس هر کدام از غذاها را یکی یکی اضافه می‌کنید و به دنبال نشانه‌های آن می‌گردید. همچنین ممکن است پزشک شما سعی کند با خوردن غذا یا تنفس ماده ای که فکر می کنید باعث آلرژی شما می شود، یک واکنش آلرژیک در مطب ایجاد کند. این تست چالش نامیده می شود. یک خطر برای این آزمایش این است که اگر به شدت آلرژی دارید، ممکن است یک واکنش بسیار جدی داشته باشید. پزشک در طول این آزمایش شما را به دقت زیر نظر خواهد گرفت تا مطمئن شود که ایمن هستید. تست های آلرژی معمولاً بسیار دقیق هستند. اما گاهی اوقات آنچه در دنیای واقعی شما را آزار می دهد در آزمون ظاهر نمی شود. اگر یک آزمایش انجام دهید و محرک آلرژی شما را پیدا نکرد، ممکن است پزشک انجام نوع دیگری از آزمایش را توصیه کند. اگر مدتی طول کشید تا منبع آلرژی خود را پیدا کنید، نگران نباشید. پزشک شما تا زمانی که متوجه شوید دقیقا چه چیزی شما را اینقدر بدبخت کرده است، روش های مختلف را امتحان می کند.

 نحوه انجام آزمون

 سه روش معمول برای تست آلرژی پوست وجود دارد.

•  تست خراش پوست شامل موارد زیر است:

 قرار دادن مقدار کمی از مواد (آلرژن) که ممکن است باعث شما شود علائم روی پوست، اغلب در ساعد، بازو یا پشت.

 سپس پوست سوراخ می شود تا ماده حساسیت زا به زیر سطح پوست برود.

 پزشک به دقت پوست را از نظر تورم و قرمزی یا سایر علائم واکنش زیر نظر می گیرد. نتایج معمولاً در عرض 15 تا 20 دقیقه مشاهده می شود.

 چندین آلرژن را می توان همزمان آزمایش کرد.

•  تست پوست داخل پوستی شامل موارد زیر است:

 تزریق مقدار کمی آلرژن به پوست.

 سپس به دنبال واکنش در سایت هستیم.

 این آزمایش بیشتر برای تشخیص حساسیت به سم زنبور عسل یا پنی سیلین استفاده می شود. یا ممکن است در صورتی استفاده شود که تست پوستی پریک منفی بود و پزشک هنوز فکر می کند که شما به ماده حساسیت زا حساسیت دارید.

•  تست پچ روشی برای تشخیص علت واکنش های پوستی است که پس از تماس ماده با پوست رخ می دهد:

 آلرژن های احتمالی به مدت 48 ساعت روی پوست چسبانده می شوند.

پزشک در 72 تا 96 ساعت منطقه را بررسی می کند.

 چگونه برای آزمون آماده شویم

 قبل از هر آزمایش آلرژی، پزشک در مورد:

 بیماری ها

 جایی که شما زندگی و کار می کنید

 سبک زندگی

 غذاها و عادات غذایی

 داروهای آلرژی می توانند نتایج آزمایشات پوستی را تغییر دهند. پزشک شما به شما خواهد گفت که از کدام داروها اجتناب کنید و چه زمانی مصرف آنها را قبل از آزمایش قطع کنید.

 تست چگونه خواهد بود

 تست های پوستی ممکن است باعث ناراحتی بسیار خفیفی در هنگام خراش پوست شود.

 اگر به ماده موجود در آزمایش حساسیت دارید، ممکن است علائمی مانند خارش، گرفتگی بینی، قرمزی چشمان آبریزش یا بثورات پوستی داشته باشید.

 در موارد نادر، افراد ممکن است یک واکنش آلرژیک کل بدن (به نام آنافیلاکسی) داشته باشند که می تواند تهدید کننده زندگی باشد. این معمولا فقط با آزمایش داخل پوستی رخ می دهد. پزشک شما برای درمان این پاسخ جدی آماده خواهد بود.

 پچ تست ممکن است تحریک کننده یا خارش دار باشد. این علائم با برداشتن پچ تست از بین خواهند رفت.

 چرا آزمون انجام می شود

 آزمایش‌های آلرژی برای یافتن اینکه کدام مواد باعث علائم آلرژی شما می‌شوند انجام می‌شود.

 پزشک ممکن است آزمایش های پوستی آلرژی را در صورت داشتن موارد زیر سفارش دهد:

 تب یونجه (رینیت آلرژیک) و علائم آسم که به خوبی با دارو کنترل نمی شوند

 کهیر و آنژیوادم

 حساسیت غذایی

 بثورات پوستی (درماتیت)، که در آن پوست پس از تماس با ماده قرمز، دردناک یا متورم می شود.

 آلرژی به پنی سیلین

 آلرژی به سم

 آلرژی به پنی سیلین و داروهای مرتبط تنها آلرژی دارویی است که با استفاده از تست های پوستی قابل آزمایش است. تست های پوستی برای آلرژی به داروهای دیگر می تواند خطرناک باشد.

 همچنین ممکن است از تست پوستی برای تشخیص آلرژی غذایی استفاده شود. تست های داخل پوستی به دلیل نتایج مثبت کاذب بالا و خطر ایجاد یک واکنش آلرژیک شدید، برای تست آلرژی غذایی استفاده نمی شوند. در این موارد آزمایش خون توصیه می شود.

 نتایج عادی

 نتیجه آزمایش منفی به این معنی است که هیچ تغییر پوستی در پاسخ به آلرژن وجود ندارد. این واکنش منفی اغلب به این معنی است که شما به این ماده حساسیت ندارید.

 در موارد نادر، ممکن است یک فرد تست آلرژی منفی داشته باشد و همچنان به این ماده حساسیت داشته باشد.

 نتایج غیرعادی به چه معناست

 یک نتیجه مثبت به این معنی است که شما به یک واکنش نشان داده اید ماده پزشک شما یک ناحیه قرمز و برجسته به نام wheal را می‌بیند.

 اغلب، یک نتیجه مثبت به این معنی است که علائمی که دارید به دلیل قرار گرفتن در معرض آن ماده است. پاسخ قوی تر به این معنی است که شما احتمالاً نسبت به ماده حساس تر هستید.

 افراد می توانند با تست پوستی آلرژی به یک ماده پاسخ مثبت دهند، اما در زندگی روزمره با آن ماده مشکلی نداشته باشند.

 تست های پوستی معمولا دقیق هستند. اما، اگر دوز آلرژن زیاد باشد، حتی افرادی که حساسیت ندارند نیز واکنش مثبت نشان می دهند.

پزشک شما علائم و نتایج آزمایش پوست شما را در نظر می گیرد تا تغییراتی در سبک زندگی شما ایجاد کند تا از موادی که ممکن است باعث علائم شما شوند اجتناب کنید.

 

 

آزمایش خون آلرژی چیست؟

آزمایش خون آلرژی (تست رادیوآلرگوربنت یا RAST) ممکن است زمانی درخواست شود که یک آلرژی خاص مورد سوال باشد.

این آزمایش نشانه ای از وجود آنتی بادی ها برای یک آنتی ژن محرک خاص، مانند گرده یا کنه و گرد و غبار خانگی را نشان می دهد.

چه زمانی به تست RAST نیاز دارید؟

پزشک شما ممکن است در صورت آلرژی شدید، آسم یا تب یونجه، که در آن ماده رسوب‌دهنده (معروف به آنتی ژن) مشخص نیست، آزمایش RAST را درخواست کند.

یک زیر گروه از آنتی بادی ها به نام آنتی بادی IgE به شدت با پاسخ غیر طبیعی سیستم ایمنی در واکنش های آلرژیک مرتبط است.

در بین این آنتی بادی های IgE، تعداد آنتی بادی IgE مخصوص آلرژن را می توان با تست RAST اندازه گیری کرد.

در زیر برخی از آلرژن ها را که در تست آلرژی شناسایی می شوند مورد بررسی قرار می دهیم

تست آلرژی مارچوبه: قرار گرفتن در معرض آلرژن

مارچوبه بومی باتلاق های جنوب غربی اروپا است و ممکن است به صورت وحشی در سواحل دریا در جنوب غربی انگلستان یافت شود. در نواحی جنوبی روسیه و لهستان استپ های زباله با این گیاه پوشیده شده است. همچنین به عنوان یک گیاه وحشی در یونان رایج است. در غیر این صورت در بسترهای کشت دیده می شود.

دو گونه اصلی مارچوبه وجود دارد، یکی سبز سخت تر و دیگری سفید لطیف تر، که در اروپا ترجیح داده می شود و در سایه یا زیرزمین رشد می کند تا از تولید کلروفیل جلوگیری کند.

مارچوبه به صورت تازه، کنسرو شده یا منجمد در دسترس است و اغلب به عنوان غذای جانبی بعد از بخارپز یا جوشاندن مختصر سرو می شود. قاعده سفت ساقه معمولاً قبل از پختن برداشته می شود و گاهی اوقات گیاه را نیز پوست می کنند.

مارچوبه به عنوان یک مدر و ملین شناخته شده است و برای درمان سنگریزه و آبریزش استفاده می شود. این یک داروی عامیانه برای بیماری های چشم، دندان درد، گرفتگی عضلات، تشنج و سیاتیک است.

 

 تست آلرژی مارچوبه: توضیحات آلرژن

 چندین آلرژن موجود در مارچوبه مشخص شده است، از جمله یک پروتئین انتقال چربی که یک آلرژن شناسایی شده است که ممکن است یک مهارکننده رشد گیاه باشد، و این ماده که در شاخه های جوان وجود دارد و در یک مطالعه به عنوان یک مهارکننده رشد حاوی گوگرد شناسایی شده است، نشان داده شد که اولین آلرژن تماسی از مارچوبه است.

 تست آلرژی مارچوبه: واکنش متقابل بالقوه

 واکنش متقابل گسترده ای در میان گونه های مختلف جنس و همچنین تا حدی در میان سایر اعضای خانواده Alliaceae مانند پیاز، تره فرنگی، سیر و پیازچه قابل انتظار است.

 واکنش متقابل را می توان با سایر غذاها یا گیاهان حاوی پروفایل، یک آلرژن همولوگ Bet v 1 یا پروتئین های انتقال چربی انتظار داشت.

 

 تست آلرژی مارچوبه: تجربه بالینی

 در افراد حساس، مارچوبه می تواند علائم آلرژی غذایی را از طریق بلع، علائم تنفسی از طریق استنشاق ایجاد کند ، یا حساسیت پوستی از طریق تماس با پوست.

 درماتیت تماسی شغلی، کهیر تماسی، رینوکونژونکتیویت و آسم گزارش شده است.

 بیشتر گزارش‌های واکنش‌های آلرژیک به مارچوبه از محیط‌های شغلی است. آنافیلاکسی شایع ترین تصویر بالینی آلرژی غذایی است، در حالی که کهیر تماسی، رینیت و آسم که به صورت جدا شده یا همراه ظاهر می شوند، تصاویر بالینی معمولی آلرژی شغلی هستند. حساسیت به آلرژن های مختلف علت احتمالی واکنش های مختلف به مارچوبه است.

 در مطالعه ای که نقش پروتئین های انتقال چربی در آلرژی به مارچوبه را ارزیابی می کرد، 18 بیمار مبتلا به آلرژی به مارچوبه وارد مطالعه شدند. آلرژی به مارچوبه منجر به علائم آسم در 7 نفر، آنافیلاکسی در 1، رینوکونژونکتیویس در 1، سندرم آلرژی دهانی در 1، کهیر تماسی در 6 و درماتیت تماسی در 2 نفر شد. سه بیمار ترکیبی از دو علامت را داشتند.

 ورم ملتحمه، رینیت، گرفتگی گلو و سرفه حین تهیه مارچوبه تازه در 2 نفر گزارش شده است. در حالی که افراد در حال خوردن غذای پخته شده بودند هیچ علامتی مشاهده نشد. نویسندگان پیشنهاد می کنند که آلرژن استنشاق شده است.

 کهیر حاد پس از مصرف مارچوبه گزارش شده است.

بادمجان غذایی است که ممکن است در افراد حساس منجر به علائم آلرژی شود.

تست آلرژی بادمجان: قرار گرفتن در معرض آلرژن

بادمجان از خانواده گل شب بو (Solanaceae) است که شامل گوجه فرنگی، سیب زمینی و فلفل دلمه ای است.

بادمجان یک گونه وحشی است و کشت آن به آب و گرمای فراوان نیاز دارد. آنها را می توان به روش های مختلفی تهیه کرد: در خورش، کبابی یا کبابی، تفت داده شده، سرخ شده، نان و سرخ شده، پخته، ترشی یا شکم پر.

مهمترین کشورهای تولید کننده بادمجان عبارتند از: چین، ترکیه، ژاپن، مصر و سوریه. اغلب به آن «گوشت فقیر» می گویند، زیرا سرشار از مواد مغذی است.

بادمجان ها ممکن است حاوی مقادیر زیادی هیستامین باشند. به دلیل وجود مقادیر بالقوه خطرناک سولانین که در آن حالت دارند، نمی توان آنها را خام خورد.

در طب سنتی سورینام از ریشه بادمجان برای درمان خونریزی داخلی و آسم و از برگ و پوست آن برای اسهال خونی استفاده می شود.

تست آلرژی بادمجان: شرح آلرژن

 هنوز هیچ آلرژنی از بادمجان شناسایی نشده است، اگرچه چندین پروتئین متصل شونده به IgE گزارش شده است.

 تست آلرژی به بادمجان: واکنش متقابل بالقوه

 بادمجان یکی از اعضای خانواده Nightshade است. ارتباط نزدیکی با سیب زمینی و گوجه فرنگی دارد. بنابراین می توان واکنش متقابل گسترده ای را در میان گونه های مختلف جنس و همچنین تا حدی در بین اعضای خانواده Solanaceae انتظار داشت.

 واکنش های آلرژیک به بادمجان در افراد مبتلا به حساسیت گرده Parietaria گزارش شده است.

 یک پروتئین انتقال چربی در بادمجان شناسایی شده است که ممکن است منجر به واکنش متقاطع با سایر غذاهای حاوی پروتئین انتقال لیپید شود.

 واکنش متقابل با لاتکس نیز نشان داده شده است.

 تست آلرژی به بادمجان: تجربه بالینی

 بادمجان می تواند علائم آلرژی غذایی را در افراد حساس ایجاد کند، اما حساسیت غذایی به خوردن میوه این گیاه غیر معمول است.

 برخی از موارد آلرژی به دنبال مصرف بادمجان به شرح زیر است:

 خانم 23 ساله با خارش و احساس ناخوشایند هنگام خوردن غذای تهیه شده با بادمجان. بثورات فوری و ادم صورت در حدود 20 دقیقه وجود داشت.

 مردی 25 ساله که در عرض 15 دقیقه پس از خوردن هر غذای تهیه شده با بادمجان دچار خارش شد. در عرض یک ساعت، بثورات برجسته شد، با خارش گلو و گرفتگی صدا.

 یک دختر 18 ساله در عرض 30 دقیقه پس از مصرف بادمجان دچار خارش در گلو و پوست شد. اوریکاریای عمومی همراه با خارش شدید در عرض 1 تا 2 ساعت ایجاد می شود.

 میوه بادمجان واکنش‌های حساسیت مفرط فوری با واسطه IgE، مانند رینوره، کهیر، آلرژی غذایی و آسم را القا کرده است.

 آنافیلاکسی به بادمجان در یک پزشک زن 27 ساله با حساسیت به لاتکس گزارش شد. بلافاصله پس از غذا خوردن، خارش عمومی، تنگی نفس، سرگیجه، استفراغ، تهوع، درد شکم، اسهال و بثورات پوستی را در تمام بدن تجربه کرد.

 آلرژی به گرده بادمجان نیز شرح داده شده است. واکنش‌های حساسیت مفرط فوری با واسطه IgE (رینوره و آسم) در یک مرد 43 ساله توصیف شد. او هنگام کار در گلخانه ای که در آن بادمجان کشت می شد، با رینوکانژونکتیویت و سرفه خشک مواجه شد.

 واکنش های دیگر

 درماتیت تماسی ناشی از بادمجان گزارش شده است.

 بادمجان سرشار از هیستامین است که ممکن است در افراد مستعد واکنش های هیستامینی ایجاد کند.

آووکادو غذایی است که ممکن است باعث بروز علائم آلرژی در افراد حساس شود.

تست آلرژی آووکادو: قرار گرفتن در معرض آلرژن

آووکادو از آمریکای مرکزی و جنوبی منشا گرفته است و امروزه تولیدکنندگان پیشرو شامل جزایر بزرگتر دریای کارائیب، کالیفرنیا، نیوزلند، فیلیپین، استرالیا، آفریقای جنوبی و چندین کشور مدیترانه هستند.

میوه گلابی شکل، بیضی یا تقریباً گرد و تا 33 سانتی متر طول و 15 سانتی متر عرض دارد. پوست آن از سبز مایل به زرد تا تقریباً سیاه متفاوت است که این میوه به آن تنوع تعلق دارد. به طور کلی، گوشت آن زرد کم رنگ، کره ای و طعمی ملایم یا آجیلی دارد.

انواع مختلفی از آووکادو وجود دارد، اما متداول ترین آنها آووکادوی سبز صاف قوی و آووکادوی کوچکتر، سبز تیره و چروکیده هاس است.

آووکادو را می توان در سالاد خرد کرد، به سوپ، خورش، فلفل یا املت اضافه کرد، پر یا تزئین کرد، یا برای تهیه گواکامول، ساندویچ یا سس له کرد.

میوه منبع خوبی از ویتامین ها و مواد معدنی که دو برابر موز پتاسیم دارند. آووکادو سرشار از مواد تک اشباع است. محتوای روغن بعد از زیتون در میان میوه ها در رتبه دوم قرار دارد و گاهی اوقات بیشتر است.

 مطالعات بالینی در انسان نشان داده است که روغن آووکادو می تواند کلسترول خون را کاهش دهد.

 این روغن به عنوان آرایش مو و به عنوان یک ماده در کرم های صورت، لوسیون های دست و صابون خوب استفاده می شود. گفته می شود که پرتوهای برنزه کننده خورشید را فیلتر می کند و از نظر عملکرد نافذ و نرم کننده پوست شبیه لانولین است. روغن آووکادو نیز ممکن است به لوازم آرایشی اضافه شود.

 تست آلرژی آووکادو: توضیحات آلرژن

 چندین آلرژن موجود در آووکادو مشخص شده است، از جمله کیتیناز کلاس 1، پروفیل و هیوئین.

 تست آلرژی آووکادو: واکنش متقابل بالقوه

 واکنش متقابل گسترده ای در میان گونه های فردی مختلف جنس می توان انتظار داشت اما هنوز مستند نشده است.

 واکنش متقاطع ایمونولوژیک قابل توجهی بین لاتکس لاستیک طبیعی و آووکادو گزارش شده است. تقریبا 50 درصد از کودکان حساس به لاتکس آلرژی غذایی دارند، بیشتر به موز، کیوی و آووکادو.

 تعدادی از مطالعات واکنش متقابل بین لاتکس و انواع غذاها از جمله شاه بلوط، موز، آووکادو، میوه گل ساعتی، کرفس، سیب زمینی، گوجه فرنگی، کیوی و هلو را گزارش کرده اند.

 آووکادو حاوی کیتیناز کلاس I است که یک پروتئین گیاهی مرتبط با دفاع است و این پانالرژن واکنش متقابل گسترده ای را با غذاهایی از خانواده های غذایی مختلف از جمله لوبیا سبز ایجاد می کند.

 Hevein در واکنش متقابل مشاهده شده بین آووکادو، سیب کاستارد و بادمجان نقش دارد.

 تست آلرژی آووکادو: تجربه بالینی

 آووکادو معمولاً ممکن است علائم آلرژی غذایی را در افراد حساس ایجاد کند، اگرچه اکثر گزارش‌هایی که آلرژی به آووکادو را توصیف می‌کنند در زمینه واکنش متقابل به آلرژی لاتکس انجام می‌دهند.

 علائم آلرژی به آووکادو شامل تحریک موضعی دهان، آنژیوادم، کهیر، درد شکم، آسم، تهوع، استفراغ، اسهال رینوکونژونکتیویت و آنافیلاکسی است. در اشخاص تجربه خارش در دهان، اسهال، و/یا تورم لب ها شرح داده شده است. سندرم آلرژی دهانی نیز گزارش شده است.

 در مطالعه ای بر روی 17 بیمار با حساسیت مفرط فوری به آووکادو، آنافیلاکسی سیستمیک در 7 بیمار، آنژیوادم/کهیر در 6 بیمار، استفراغ در 2 بیمار، آسم در 1 بیمار و رینوکونژونکتیویت در 1 مورد رخ داد.

 واکنش به روغن آووکادو در ضد آفتاب ثبت شده است.

 واکنش های دیگر

 مصرف مقادیر زیاد آووکادو ممکن است با اثرات ضد لخته شدن وارفارین تداخل داشته باشد.

 آمین های وازواکتیو ممکن است منجر به واکنش های آلرژیک شوند.

ساقه بامبو غذایی است که ممکن است در افراد حساس منجر به علائم آلرژی شود.

تست آلرژی ساقه بامبو: قرار گرفتن در معرض آلرژن

بامبو یک علف محکم و بلند مربوط به ذرت و گندم است که هم برای شاخه های جوان خوراکی آن و هم برای استفاده به عنوان مصالح ساختمانی در زمان بلوغ کشت می شود. این گیاه عمدتاً در ژاپن و چین رشد می کند و شاخه های آن در اوایل بهار برداشت می شوند.

بامبو در جنگل‌ها و نخلستان‌های کشت‌شده رشد می‌کند، اما به شرایط خاص مرطوب، به طور پیوسته گرم، سرپناه و خاک غنی نیاز دارد.

شاخه های لطیف ترد و عاج رنگ بامبو خوراکی هستند. آنها در بسیاری از آبگوشت های آسیایی و غذاهای دیگر استفاده می شوند و در سوپرمارکت ها به شکل های برش خورده مختلف، هم کنسرو شده و هم تازه در دسترس هستند. شاخه های تخمیر شده بامبو که خوریسا نامیده می شود، یک عنصر مهم در برخی از غذاهای خاص است. شاخه های برخی از گونه ها باید قبل از خوردن پخته شوند، زیرا حاوی اسید هیدروسیانیک هستند که می تواند باعث مسمومیت با سیانید شود.

مانند سایر علف‌ها، بامبو دارای ساقه‌های حاوی قند است از آنها شربت تهیه می شود. روش سنتی تایوانی برای تهیه این غذا شامل تخمیر ساقه ها است. آنها اغلب به عنوان یک ماده در غذاهای سنتی آسیایی استفاده می شوند، اما ممکن است چاشنی سایر غذاها نیز باشند.

 بامبو در طب چینی برای درمان عفونت ها استفاده می شود. از برگ ها در درمان التهاب مفاصل استفاده می شود. غلاف ساقه درمان تهوع و ترش معده است.

 تست آلرژی ساقه بامبو: توضیحات آلرژن

 هیچ آلرژنی از این گیاه هنوز مشخص نشده است.

 تست آلرژی ساقه بامبو: واکنش متقابل بالقوه

 واکنش متقابل گسترده ای در میان گونه های مختلف جنس و همچنین تا حدی در میان اعضای خانواده Poaceae قابل انتظار است.

 تست آلرژی ساقه بامبو: تجربه بالینی

 شواهد حکایتی نشان می دهد که بامبو گهگاه می تواند علائم آلرژی غذایی را در افراد حساس القا کند. با این حال، مطالعات کمی تا به امروز گزارش شده است.

 آنتی بادی IgE به بامبو در بیماران مبتلا به درماتیت آتوپیک، رینیت و آسم گزارش شده است. شاخه های بامبو همچنین مشکوک به ایجاد علائم آلرژیک در کارگران کشاورزی در ژاپن هستند.

 واکنش های دیگر

 آلرژی تماسی و افزایش حساسیت تاخیری نیز گزارش شده است.